Doel, in de jaren 60 een klein dorpje met ongeveer 1300 inwoners. Dan wordt besloten dat de haven van Antwerpen moet uitbreiden. Om dit te realiseren moet het dorpje verdwijnen. De plannen zorgen ervoor dat vanaf 1968 een bouwverbod van kracht wordt. Vanaf dat moment leven de inwoners in onzekerheid over hun toekomst. Een deel wil blijven, een ander deel wil een goede onteigeningsregeling. Langzaam loopt Doel leeg. Slechts een handvol mensen blijft er wonen, en anno 2011 wonen er officieel nog 11 gezinnen.
Doel is veranderd in een spookdorp.
Het is 1 april 2011. Met 4 collega fotografen bezoek ik het plaatsje Doel. De straten zijn gevuld met leegte. Ramen en deuren van vele huizen zijn dicht getimmerd. Verf bladdert van deuren en kozijnen. Hier en daar wappert een vergeeld gordijn door een kapot gegooide ruit op het ritme van de wind heen en weer.
Sommige wanden worden gesierd door graffiti. Veel daarvan, te zien aan de stijl gemaakt door een en dezelfde artiest.
Ik loop door de straten van Doel. Op veel huizen hangen briefjes met de tekst:
“Verboden Toegang, betreden op eigen risico”.
De meeste huizen zijn afgesloten, en op een enkel huis hangen briefjes met “Bewoond”. Als ik een huis vind zonder achterdeur sluip ik voorzichtig naar binnen. Hoewel het duidelijk is dat het een slooppand is heb ik het gevoel iets te doen wat niet hoort. Bij ieder volgend huis waar ik binnen loop blijft dat gevoel bestaan, al wordt het wel steeds “makkelijker”. Soms voelt het alsof de bewoner ieder moment nog thuis kan komen, of dat hij wellicht zo meteen wakker wordt en vanuit zijn slaapkamer naar beneden zal komen.
Ik betrap mezelf er op dat ik meer geluid produceer dan noodzakelijk is. Ik fluit een deuntje, of zing een melodietje. Op die manier hoop ik een onverwachte confrontatie waarbij beide partijen een hartverzakking zullen krijgen kan vermijden.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik me van Doel meer in fotografisch opzicht had voorgesteld. Veel huizen zijn voornamelijk vernield, en volgegooid met afval. Toch ga ik naar huis met een dertig tal foto’s die ik wel de moeite waard vind.
Hieronder een kleine selectie van de gemaakte foto’s
En niks zeggen! 😉
Daar had ik toch wel bij willen zijn. Een echte urbex lokatie. Er zitten hele mooie sfeerfoto's tussen.
Erg gave locatie inderdaad! Ben er nu al twee keer geweest, is me nog geen enkele keer tegengevallen.
Leuk stukje, fijn geschreven!
staat nog steeds op mijn verlanglijstje… fraaie foto’s 😉