Het weekend van Hemelvaart leek ons een leuke gelegenheid om het natuurkampeerterreinen Twilhaar van Staatsbosbeheer te bezoeken. Vanwege de te verwachtte drukte in dit weekend vertrokken wij woensdagavond.
Op donderdagmorgen konden we zo al vroeg op pad. Niet heel vroeg natuurlijk, want het blijft natuurlijk een beetje vakantie. We besloten gebruik te maken van een van de verassingsroutes middels ons gps en het fenomeen “geocaching”. (www.geocaching.com). We hadden dus enkel een start coördinaat, en moesten aan de hand van opdrachten en rekensommetjes de route zien te vinden die ons uiteindelijk zou brengen naar een verborgen schat. Een leuke manier van wandelen, want je komt ook wel eens op plaatsjes buiten de gebaande paden. Onderweg hielden we natuurlijk regelmatig pauzes. Voor mij voornamelijk om wat te fotograferen.
Even mijn nieuwe flitser uitproberen
Later die avond, weer “thuis” op de camping hoorde we harde muziek. Nu is dat op iedere camping nog redelijk normaal, maar op die van Staatsbosbeheer eigenlijk niet. Een korte speurtocht op internet (handig zo’n smartphone) leerde ons dat die avond het muziekfestijn Dauwpop van start ging. Als we dat tevoren hadden geweten hadden we waarschijnlijk kaartjes gekocht. Maar goed, om 22:00 was het festijn afgelopen en keerde de rust terug over de camping.
Op de vrijdag wederom een geocache gedaan. Dit keer leidde de route ons ten zuiden van de N35 door een prachtig bos. Doordat het meeste bos in Nederland is aangelegd is de variatie vaak wat groter dan je zou verwachten. Hiermee bedoel ik dat je verschillende typen bos op relatief kleine perceeltjes aantreft. Dan weer een stukje loofbomen, dan weer naaldbomen en soms hele stukken weggekapt of stukken heide. Bij veel stukken bos viel de mooie ondergroei op. Mooi fris gras en of struiken.
Tijdens onze avondwandeling hoorde we in de verte wederom muziek. Nog een festival? Even wachten, goed luisteren wat werd er gezongen… “You’re in the army now, Wohoho you’re in the army now… Status Quo op hemelsbreed slechts een paar kilometer bij ons vandaan. “And here we are and here we are and here we go, all aboard and we’re hittin’the road here we goho, rockin’all over the world!”
En natuurlijk hadden we weer geen kaartjes.
Af en toe was er ook tijd om op fotografisch gebied nog wat te experimenteren.
Het erotische leven van een waterjuffer vast te leggen
Kijken hoe je een klaproos leuk in beeld kunt brengen
Of om met macro te spelen
Je te laten verassen doordat je plotseling oog in oog staat (ligt) met een Hazelworm
Of net als je denkt dat je ze niet meer gaat zien je plots kijkt in de reebruine ogen van een
En zo hebben we tot en met maandagmiddag kunnen genieten van natuur, muziek, rust en één (of meerdere) Koekoek(en) die in de ochtend om klokslag 4:25 aan iedereen op de camping wilde laten weten waarom hij/zij behoren tot de soort genaamd Koekoek.
Op maandag werden wij verrast door een enorme stortbui die in tijd van een paar minuten de wandelpaden wist te veranderen in een kolkende massa water. Het leidde ons ook tot het besef dat onze regenkleding niet meer 100% waterdicht was. Dit tezamen met hevig onweer en bliksem deed ons besluiten deze laatste wandeling na 3 kilometer af te breken.
Wat ons betreft komen we hier zeker in de toekomst in een ander seizoen nog eens terug.
