Iris
Bijgeleerd van mijn vorige watershoot waar ik na afloop nog ongeveer 20 liter water van mijn studiovloer mocht dweilen had ik nu een dikkere en stevigere folie aangeschaft, een ander ophangsysteem bedacht voor spatwater, en de waterbak aan één zijde wat opgehoogd.
De ruimte om te manoeuvreren was beperkt. Hierdoor moest ik de lichtopstelling fixeren, want als de waterbak eenmaal was gevuld was het vrijwel onmogelijk om de studiolichten nog bij te stellen.
Rond 13:00 mocht ik mijn visagiste Danielle en model Iris in de studio verwelkomen. Iris wist alleen dat ze nat zou gaan worden en dat het water niet warm zou zijn.
Nadat de make-up nog enigszins was bijgewerkt, mocht Iris plaats nemen in de waterbak. Waterbak ik misschien een groot woord voor een reservoir met een diepte van slechts drie centimeter, maar voor de shoot is dit voldoende.
De eerste foto’s waren vooral bedoeld om te checken hoe de make-up op de foto zou overkomen.
Eenmaal goedgekeurd kon het spetteren beginnen. Het grootste probleem bij de actie die daarvoor nodig is betreft het open houden van de ogen. Het is even wennen om met open ogen hard in het water te slaan wetende dat een flinke waterspetter je oog hard kan raken. Het sluiten van de ogen is dan ook een natuurlijke reflex die lastig te onderdrukken is.
Het gevolg was dat we zo nu en dan moesten pauzeren om het water voorzichtig uit de ogen te wrijven zonder de make-up teveel uit te smeren. Vaak was het dan ook noodzakelijk de make-up te controleren en weer wat op orde te brengen.
Na het grove gespetter gingen we nog even verder met een watersproeier. Voor Iris een stuk prettiger, want die sproeier kon worden gevuld met warm water. Aan al het gespetter komt dan toch een eind en was het tijd om de natte kleding te verruilen voor wat droogs en wat warms.
Terwijl Danielle en Iris alweer onderweg waren naar huis was ik nog even druk in de weer met de dompelpomp en de dweil. Dit keer gelukkig geen lekkage…
De Facebook pagina van Daniëlle Visagie
